Na inny temat..

Cześć i czołem.
Dziś troszkę inny post niż zawsze, będzie to krótka recenzja książki, mojej lektury. Adam Mickiewicz 'Dziady cz.II'
A więc mi ososbiście przypadła do gustu, ciekawa. Ale no właśnie, te ale... Nie lubię jak książka jest napisana tak jak scenariusz, mi osobiście źle czyta się taką książkę, ale jak kto woli. Ta lektura jest o duchach i ogólnie o tej pogańskiej ceremonii. Niewiem jak wy, ale wolicie książki pisane normalnie czy według scenariusza? (Odpowiedzi w komentarzach)

I w dodatku ten piękny cytat:
'There are more things in Heaven end Earth,
Than are dreamt of in your philosophy.'
                                                                            ~Shakespeare
'Są dziwy w niebie i na ziemi, o których
Ani śniło się waszym filozofom.'


Mnie bardziej podoba się w Angielskiej wersji, ale coś nam jednak przesyła. Nie wiem jak wy to interpretujecie, ale ja to rozumiem tak, że są na świecie miejsca, ludzie i inne dziwne rzeczy, o których jeszcze nikt nie wie. Nawet ci najmądrzejsi.

 

Mnie osobiście ta lektura, przynajmniej ta druga część przypadła do gustu, polecam ją jak najbardziej. Tylko wileka szkoda, że autor napisał ją scenariuszem, ale podziwiam za takie napisanie. Ciekawa jestem skąd zaczerpnął taką inspirację, bo na pewno nie z internetu. 

Mówiąc o starszych osobach (mianowicie o zmarłym pisarzu, ale coś dopowię) Powiem wam, nawet pochwalę. Do nas do szkoły (jak byłam w posdtawówce, ale teraz i też) co rok przyjeżdżał najprawdziwszy żołnierz, który służył u boku samego Generała Maczka. Nie będę pisała kto to był, gdyż każdy z was ma internet, ale powiem kilka sło o tym żołnierzu. A więc jest to Stanisław Jeziorny, ma on 91 lat szczeże jak na ten wiek jest bardzo energiczny jakbyście go zobaczyli, przekonalibyście się. Od takich starszych ludzi można się tak wiele nauczyć, że głowa mała i w dodatku można słuchać jego przeżyć na okrągło, gdyż nie zanudza. 

Szczeże mówiąc dawno na polu bitwy umarł by już, ale wiara i nadzieja uratowały go miał 3 życia dosłownie. Tak jakby trzy razy praiw zmarł, ale to go uratowało. Jest na tym świecie mało osób takich jak on, nikt nie interesuje się nimi, nawet nie którzy nie wiedzą, ża tacy ludzie żyją jeszcze, ale tak dosłownie TO ONI WALCZYLI O NASM O POLSKĘ! I należałoby odwdzięczym im siś nawet mówiąc proste Dziękuję, tak poprostu za nic. Lecz większość z was przechodzi obojętnie, przecież to było dawno. Teraz to teraz. Wojen nie ma, ale gdyby nie oni, ci żołnierze kto wie?! Na pewno nie żyło by się tak dobrze nam jak teraz. Jeśli macie trochę współczucia i godności, podziękowalibyście, napisali list lub coś innego tym osobą żyjącym (żołnierzom/osobą walczącym za Polskę) to nawet nie wiecie jak będą zadowoleni z tego, że wtedy walczyli, narażali swoje życie. Pomyślcie jeśli wy bylibyście nimi, jak wy byście się czuli, że nikt wam za to, że ratowaliście nasz naród nie podziękował?! Zastanówcie się nad tym, ten post nie jest dla szpanu, obserwacji czy komentarzy. On jest prosto z serca, to co czuję i myślę.

 Tak jest on niski, ale ile wycierpiał, ile przeżył.

 

 To nawet u nas w szkole, ale stare zdjęcie.

..........

Myślę, że to jest post pt. 'Lekcja patriotyzmu'. Myślę, że post ciekawy i teraz więcej z was zwróci na to uwagę, bo takie tematy warto poruszać.

Dobranoc wszytskich, liczę na to, że przemyślicie to.

Mój e-mail fotography@spoko.pl jeśli chcecie popisać na ten temat jak i inne piszcie na każdy e-mail odpiszę.